Ridderkerk, 1 november 2013 - Algemeen Dagblad
School was nooit een haalbare kaart voor meervoudig gehandicapte kinderen. Met lotgenoten plegen zij hun dagen te slijten op de dagopvang. Dankzij een unieke samenwerking pakken ze dat in Ridderkerk sinds kort anders aan. Met vier andere kinderen gaat Bram (5) naar de basisschool. ,,Hij leeft enorm op van het contact met de gewone leerlingen.''
Eten? Bram kreeg zijn voedsel lange tijd in vloeibare vorm toegediend met een speciale fles. Zelfs met de intensieve behulp van therapeuten lukte het niet hem op de gebruikelijke manier te laten eten. Totdat hij op school in de speelhoek belandde. ,,Een meisje deed een spelletje met hem,'' vertelt zijn moeder Marjon De Vries. ,,Ze bracht een lepeltje naar zijn mond en hij hapte toe. De volgende dag heb ik appelmoes in het bakje van het meisje gedaan. En ja hoor, de volgende dag voerde ze hem appelmoes.''
Bram is bepaald geen doorsnee-kind. Hij is met meerdere hersenafwijkingen geboren. Hij heeft een laag IQ, kan niet zelfstandig lopen en zitten en heeft slechte ogen. Hij heeft de motoriek van een kind van drie maanden.
Maar Bram leeft helemaal op als zijn rolstoel tussen leeftijdgenootjes staat. Die kletsen de oren van zijn hoofd en komen spontaan met hem spelen. ,,Het werkt,'' zegt zijn moeder. ,,Bram en de andere kinderen hebben na een paar weken al meer zelfvertrouwen. Tim, een andere jongetje in de groep, is aangewezen op de rollator. Op school liep hij laatst spontaan tien meter los omdat anderen kinderen hem riepen. Het is fantastisch wat kinderen bij elkaar te weeg kunnen brengen.''
In de verte doet het Ridderkerkse experiment denken aan de moeizame pogingen om kinderen met gedrags- of leerproblemen op de reguliere basisschool te plaatsen. De vergelijking gaat echter mank omdat de meervoudig gehandicapte kinderen niet leerplichtig zijn. Op school hebben ze een eigen lokaal, waar ze mede dankzij de inzet van vrijwilligers een-op-een worden begeleid. De contacten met de andere kinderen komen met gemak tot stand. Bij de muziekles, het knutselen en het spelen komen ze bij elkaar in de klas.
De gehandicapte kinderen lijken op de basisschool duidelijk op te bloeien. Volgens schooldirecteur Debby Wernke vormen de nieuwkomers een verrijking voor de 255 leerlingen van De Botter. ,,De aanwezigheid van de nieuwe kinderen gaat om te beginnen niet ten koste van de onderwijstijd. We doen wat we moeten doen. De bezoekjes aan elkaars klas werken heel goed. De samenwerking verbreedt de blik van kinderen. In het winkelcentrum spreken ouders en kinderen elkaar aan.Het leuke is, dat scholieren in plaats van beperkingen vooral de mogelijkheden zien. Een kind zei tegen haar moeder: 'Mam, dat meisje is toch niet raar? Ze kan net zo goed lachen als ik.''
Omdat er sprake is van een nieuw fenomeen _ alleen in Alkmaar bestaat een vergelijkbaar project _ moeten de initiatiefnemers in organisatorische zin improviseren. Moeder Marjon de Vries richtte de stichting Bram op. Ze heeft een onderwijsachtergrond en werkt zelf als vrijwilliger. De ouders betalen 58 euro per dagdeel, een bedrag dat zij betalen uit het persoonsgebonden budget (PGB). Met het geld wordt een beroepskracht betaald. Zorgverzekeraars financieren de hulp van een fysiotherapeut , logopedist en ergotherapeut.
Bram draait echter grotendeels op vrijwilligers. De inrichting van het klaslokaal en de noodzakelijke hulpmiddelen worden betaald door sponsors.
De Vries hoopt op een officiele erkenning, waardoor de Ridderkerkse aanpak net als de medische opvang wordt gefinancierd vanuit de AWBZ. ,,Wat wij doen, is beter en goedkoper. Als ik Bram naar de medische opvang stuur, kost dat inclusief vervoer driehonderd euro per dag. Daar zijn twee begeleiders op acht kinderen en zou hij geisoleerd zitten. Ik ben daarom zeer gemotiveerd om dit verder uit te bouwen.''
